Een tijdje terug is een vriendin van mij op straat aangesproken door 4 allochtone kinderen, ‘of ze een knuffel wilde’.
Verrast door deze vraag spreidde ze haar armen en gaf de kinderen één voor één een knuffel. Ze zwaaiden nog even naar elkaar, waarna mijn vriendin de straat verder uitliep. Na een paar passen bedacht ze zich dat ze de kinderen nog niet had bedankt.
Ze draaide zich om en rende terug. ‘Mag ik jullie vragen waarom jullie iemand een knuffel wilden geven en waarom jullie mij daarvoor uitkozen?’ vroeg ze toen ze hen had ingehaald. ‘Gewoon, omdat we iets positiefs wilden doen en u keek alsof u wel een knuffel kon gebruiken’ was het antwoord. Toen ze weer thuis was zette ze een berichtje op Facebook dat ze nog steeds positief verbouwereerd was, omdat ze zojuist zomaar een warme knuffel van 4 allochtone kinderen had gekregen midden op straat…
Iets positiefs doen, zien en zeggen kwam ik een tijdje terug weer tegen in een introductieworkshop oplossingsgerichte mediation van Fredrike Bannink. Vaak zijn we als mediator (en als jurist) gefocust op het probleem, op hetgeen niet goed gaat en wat de deelnemers aan de mediation verdeeld houdt. De deelnemers vertellen veel over wat ze niet willen en van daaruit verwachten wij dat ze op een gegeven moment in de mediation creatieve oplossingen gaan bedenken. Natuurlijk gebruiken we interventies als positief heretiketteren en vragen we hen wat ze wel zouden willen, maar het kan allemaal makkelijker en sneller.
Oplossingsgerichte mediation heel kort door de bocht: we geven gepaste aandacht aan de negatieve emotie, zodat de deelnemers zich gerespecteerd, gehoord en begrepen voelen. Vervolgens leggen we al snel de focus op wat de deelnemers voor het conflict in de plaats willen, op positieve emoties, successen, voordelen en de gewenste toekomst. Door de focus op deze positieve punten zijn de deelnemers aan de mediation empathischer, flexibeler en creatiever. Ik hoef jullie niet uit te leggen wat voor positieve gevolgen dat heeft voor de mediation.
Ook in arbeidssituaties kan een focus op positieve zaken veel goed doen. In het algemeen krijgen werknemers bij hun beoordelingsgesprek een paar punten die goed gaan te horen, waarna de rest van het gesprek gaat over zaken die minder goed gaan en hoe die kunnen worden verbeterd. In het gunstigste geval vat de werknemer het gesprek op als motivatie, maar vaak genoeg voelt deze zich niet (voldoende) gewaardeerd. Hoe anders is het wanneer er de ruimte is om bepaalde zaken heel goed te kunnen en door de werkgever gestimuleerd te worden om erin uit te blinken. En hoe fijn zou het zijn wanneer je kan samenwerken met iemand die uitblinkt in precies de dingen die jij niet zo goed kan. Mensen groeien wanneer ze doen waar ze goed in zijn en daar de waardering voor ontvangen. Ze zijn dan onder andere extra gemotiveerd en behulpzaam. En dat komt het bedrijf weer ten goede. Zeker in deze tijd.
Dit gaat echter niet vanzelf. Het vergt een andere blik. Van een focus die in het algemeen ligt op wat er niet goed gaat, naar een focus op positieve zaken.
Ik zat na deze workshop vol positieve energie en toen ik het berichtje van die vriendin nog een keer las op Facebook bedacht ik me dat ik ook zo positief en spontaan in het leven wil staan. En als mediator ga ik de eerstvolgende keer extra opletten op wat er goed ging/gaat tussen de deelnemers, ga ik eerder vragen naar wat de deelnemers wel willen in de toekomst en maak ik meer complimenten. Doen jullie mee? Ik ben heel benieuwd naar jullie ervaringen.